Listopad to czas, kiedy szczególną pamięcią otaczamy naszych zmarłych. Próbujemy odtworzyć w pamięci wspólnie spędzone chwile… Zastanawiamy się, zadajemy pytania i szukamy filozoficznych odpowiedzi. Przede wszystkim pamiętamy o tych, których nie ma wśród nas i za którymi bardzo tęsknimy. Sięgamy pamięcią do przeszłości. A przeszłość to historia, tradycja i ludzie, którzy ją współtworzyli.
I właśnie z tym przesłaniem jak co roku, przed uroczystością Wszystkich Świętych - 29 października 2025 roku, uczniowie klasy 3g wraz z opiekunem udali się na miejscowy Cmentarz Komunalny w Polanicy-Zdroju. Do akcji dołączyli też mieszkańcy internatu RST. Celem, był udział w akcji sprzątania grobów kawalerów Orderu Virtuti Militari. Na polanickiej nekropolii, spoczywają bohaterowie walk o wolność i niepodległość Polski. Do kawalerów polanickiego panteonu zaliczyć należy m.in.: Witolda Cieślińskiego, Władysława Niedźwiedzkiego, Romana Mnicha i Józefa Szerwińskiego. Szczególną pamięcią otaczamy grób, patrona sali historii - Stanisława Kozickiego i jego żony Marii.
Uczniowie uporządkowali groby i pograbili liście. Samodzielnie wykonali i złożyli na grobach wiązanki, będące znakiem krzewienia pamięci, która na cmentarzu zakuta jest w kamieniu. Zapalili znicze, przyniesione przez uczniów szkoły. Jest to budujące, że młodzież angażuje się w akcję i rozumie jej sens. Wracają do szkoły usłyszałam z ust uczennicy słowa: ,,Bo jeśli nie my to kto!”. To zdanie jeszcze bardziej napawa optymizmem w duchu, że światełko pamięci wśród młodego pokolenia Polaków, tak szybko nie zgaśnie.
Pomniki nagrobkowe, którymi opiekuje się młodzież RST, zaznaczone znakiem Krzyża Orderu Virtuti Militari – zobowiązują. Treści płynące z epitafium są świadectwem poświęcenia dla Ojczyzny podczas I i II wojny światowej oraz powstań: wielkopolskiego, śląskich i warszawskiego. ,,Gdy gaśnie pamięć ludzka – dalej niech mówią kamienie”. Naszym obowiązkiem jest dbanie o ,,kamienie pamięci” na polanickiej nekropolii.
Podczas prac porządkowych przy sprzątaniu grobów, uczniom towarzyszyły wspomnienia o ich czynach i latach życia spędzonych w Polanicy-Zdroju. Panowała atmosfera refleksji, zadumy i smutku. Doceniam zaangażowanie i jestem dumna z postawy uczniów. W sposób odpowiedzialny, przyczyniają się do ocalenia od zapomnienia czynów, bohaterów naszej wolności i niepodległości.